ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত অসমৰ মানুহৰ ভূমিকা বিশেষভাবে উল্লেখযোগ্য। ১৯৪২ চনত মহাত্মা গান্ধীৰ নেতৃত্বত আৰম্ভ হোৱা এই আন্দোলন অসমৰ বিভিন্ন অঞ্চলত ব্যাপক সমৰ্থন লাভ কৰিছিল।
অসমৰ লোকসকল আন্দোলনত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ সক্ৰিয়ভাৱে আগবাঢ়ি আহিছিল। তেওঁলোকে হরতাল, সমাৰোহ, আৰু পিকেটিংৰ মাধ্যমে আন্দোলনৰ প্ৰচাৰ কৰিছিল। বিশেষকৈ, নগাঁও আৰু দৰং জিলাত চৰকাৰী ঘৰ-দুৱাৰ আক্রমণ, ৰেলপথৰ ধ্বংস আৰু আৰক্ষীৰ সৈতে সংঘৰ্ষ ঘটিছিল।
ব্ৰিটিছ চৰকাৰে এই আন্দোলন দমন কৰিবলৈ কঠোৰ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল, তাতেও অসমৰ লোকসকলৰ মনোবল ভাঙি নাছিল। তেওঁলোকে আত্মগোপনকাৰী নেতাসকলৰ নেতৃত্বত আন্দোলন অব্যাহত ৰাখিছিল।
সেই সময়ত অসমৰ কংগ্ৰেছ নেতা আৰু সাধাৰণ জনতাৰ ভিতৰত একতা আৰু জাতীয়তাবাদী চেতনা বৃদ্ধি হৈছিল, যি স্বাধীনতা আন্দোলনক অতি শক্তিশালী কৰিছিল। এইদৰে, অসমৰ লোকসকল ভাৰত ত্যাগ আন্দোলনত এক গুৰুত্বপূর্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল।