লোকগীতৰ কিছুমান মূল বৈশিষ্ট্য তলত উল্লেখ কৰা হ’ল:

1. সাৰ্বজনীনতাঃ লোকগীতত সাধাৰণ মানুহৰ অনুভূতি, সংস্কৃতি আৰু পৰম্পৰা প্ৰতিফলিত হয়। গতিকে ইয়াৰ বিষয়বস্তু সাধাৰণতে দৈনন্দিন জীৱনৰ চৰিত্ৰ আৰু পৰিঘটনা।

2. সহজ ভাষাঃ লোকগীতৰ ভাষা সহজ আৰু পোনপটীয়া, যাতে সাধাৰণ মানুহে সহজে বুজিব পাৰে।

3. বহু ৰূপত প্ৰবাহিত: লোকগীত বিভিন্ন অঞ্চল, জাতি আৰু সংস্কৃতিত বিভিন্ন ৰূপত গোৱা হয়। এইদৰে, অঞ্চলটোৰ বিশেষ বৈশিষ্ট্যৰ বাবে ইয়াৰ সৌন্দৰ্য্য আৰু সুৰ বেলেগ হ'ব পাৰে।

4. প্ৰকাশ আৰু আৱেগঃ লোকগীতত পৌৰাণিক কাহিনী, প্ৰেম, দুখ, আনন্দ, আৰু বিভিন্ন জীৱন অভিজ্ঞতাৰ আৱেগ প্ৰতিফলিত হয়।

5. সংগীত আৰু নৃত্যঃ লোকগীত সাধাৰণতে নৃত্যৰ লগত জড়িত হৈ থাকে আৰু এই সংগীতৰ লগত নৃত্য আচৰণ গ্ৰহণ কৰা হয়।

6. মৌখিক পৰম্পৰাঃ বেছিভাগ লোকগীত প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ মৌখিকভাৱে প্ৰচাৰিত হয়। প্ৰচলিত জনজীৱনত ই এক গুৰুত্বপূৰ্ণ স্থান দখল কৰিছে।

7. সামাজিক প্ৰসংগঃ লোকগীত সাধাৰণতে সামাজিক বা আনুষ্ঠানিক পৰিৱেশত, যেনে বিয়া, উৎসৱ বা গ্ৰাম্য অনুষ্ঠানত গোৱা হয়।

   এই সকলোবোৰ বৈশিষ্ট্যই একত্ৰিত হৈ লোক-সংস্কৃতিৰ প্ৰতিফলন হিচাপে লোকগীতক এক বিশেষ স্থান প্ৰদান কৰে।