'লাচিত ফুকন' কবিতাটিত কবিয়ে কেনেধৰণৰ দেশপ্ৰেমক ভুৱা দেশপ্ৰেম বুলি কৈছে?

'লাচিত ফুকন' নামৰ কবিতাটিত কবিয়ে অসমৰ সুযোগ্য বীৰ সন্তান লাচিতৰ স্বদেশ প্ৰেমৰ কথা সোঁৱৰিছে আৰু বৰ্তমানৰ লগত ৰিজাই চাবলৈ যত্ন কৰিছে৷লগতে দেশৰ অৱস্থাৰ বাবে আক্ষেপ কৰিছে ৷ তেওঁ প্ৰথমেই উল্লেখ কৰিছে যে বৰ্তমানৰ স্বদেশপ্ৰেমী সকল হ’ল নকল নবীছ ৷ স্বদেশপ্ৰেমী দেখুৱাবৰ বাবে প্ৰয়োজন নহ’লে তেওঁলোকে নিজৰ মাজতে ব্যংগ যুদ্ধৰ অৱতাৰণা কৰে ৷ দেশৰ মুক্তিৰ নামত মন্দিৰত শংখঘণ্টাৰ ঠাইত পিয়ানো বজাই আৰতি কৰি বা মমবাতি জ্বলাই বেদীত ৰাখি তেওঁলোকে পৰিবৰ্তন আনিব খোজে ৷ এওঁলোকৰ স্বদেশপ্ৰেমৰ কোবাল সোঁতত দেশ টলমল কৰিব ধৰিছে ৷ কিন্তু দেশৰ মানুহে যে খাবলৈ নাপাই মৰিছে তাৰ কোনো খবৰ ৰাখোতা নাই ৷ বাহিৰৰ সমাজখনত ঘটা বিপ্লৱৰ খবৰ ৰখাৰ ঠাইত এইসকলে কানিৰ মূল্য নিৰূপণত ব্যস্ত থাকে ৷ সমস্ত শাস্ত্ৰ তলি উদং কৰিও তেওঁলোকে মৰ আঁউসীত হাল বালে কেনেধৰণৰ পৰাচিত লাগে তাকো ঠিৰাং কৰিব নোৱাৰিলে ৷ মৃতকৰ কাম ত্ৰিশ দিনত নে এঘাৰ দিনত কৰিব তাকো ঠাৱৰাব নোৱাৰিলে ৷ অৰ্থাৎ এইসকল দেশহিতৈষীয়ে কেতবোৰ অৰ্থহীন কথাত লাগি সময় নষ্ট কৰে, সমাজখনৰ ক্ৰমে কুপমুণ্ডকতালৈ লৈ যায় কিন্তু বাহিৰৰ পৃথিৱীখনক পৰিবৰ্তনৰ লগত খাপ খুৱাই দেশখনক আগুৱাই নিয়াৰ প্ৰতি তেওঁলোকৰ কোনো প্ৰচেষ্টা নাই ৷ এইচাম দেশপ্ৰেমিক হ’ল ভণ্ডামিৰে ভৰা ৷এওঁলোকে বক্তৃতাৰে ৰণ জিনিব পাৰে৷বাঁহৰ কামীত ৰং সানি লৈ ৰণ কৰিব পাৰে ৷ কিন্তু এওঁলোকৰ পূজাৰ মন্দিৰ হ’ল লোকেল ব’ৰ্ড৷অৰ্থাৎ মন্ত্ৰীত্ব এওঁলোকৰ লক্ষ্য আৰু ইয়াৰ জৰিয়তেহে দেশ সেৱা কৰিব বিচাৰে ৷ গতিকে তেওঁলোকে লাচিতৰ দৰে স্বদেশপ্ৰেম বুজি নাপায় ৷ এওঁলোকৰ স্বদেশপ্ৰেমক কবিয়ে ভুৱা বুলি কৈছে ৷