শিক্ষাৰ ব্য়াপক অৰ্থ বৰ্ণনা কৰা। শিক্ষাৰ প্ৰকৃতি বহলাই আলোচনা কৰা।

শিক্ষাৰ বিস্তৃত অৰ্থ:

শিক্ষাৰ বিস্তৃত অৰ্থ হৈছে মানৱ জ্ঞান, দক্ষতা, আচৰণ, নৈতিকতা আৰু সামাজিক মূল্যবোধৰ বিকাশ। এই অৰ্থত, শিক্ষা বিদ্যালয় বা মহাবিদ্যালয়ৰ বেঞ্চ চিকাৰৰ প্ৰক্ৰিয়াত সীমাবদ্ধ নহয়; ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে, ব্যক্তিজনৰ সামগ্ৰিক বিকাশক হেঁচকি হিচাপে গণ্য কৰা হয়। শিক্ষাৰ এই বিস্তৃত ধাৰণাটোত অন্তৰ্ভুক্ত আছে:

1. জ্ঞানবৃদ্ধি: বিভিন্ন বিষয়ৰ বিষয়ে জ্ঞান আহৰণ কৰা আৰু চেতনা বৃদ্ধি কৰা প্ৰক্ৰিয়া। এইটো কামৰ বাবে প্ৰয়োজনীয়। 2. দক্ষতা বিকাশ: বিভিন্ন দক্ষতা বিকাশ কৰা, যেনে যোগাযোগ, সমস্যা সমাধান, আৰু পৰীক্ষাৰ দক্ষতা। 3. আচৰণগত আৰু নৈতিক বিকাশ: শিক্ষাই নৈতিকতা আৰু মূল্যবোধ বিকশিত কৰে, যাতে শিক্ষাৰ্থীসকল এক স্বাস্থ্যৱান সমাজৰ সদস্য হয়। 4. সামাজিক সংযোগ: শিক্ষাই সামাজিক আচৰণ আৰু সামাজিক সম্পৰ্কপ্ৰভাৱিত কৰে। ই সমাজৰ উপযুক্ত সদস্য গঠন কৰে। 5. সৃজনশীলতা আৰু সমাধান চিন্তা: শিক্ষাই ব্যক্তি আৰু সমাজৰ বাবে সৃষ্টিশীল সমাধান প্ৰদান কৰিবলৈ শিকে।

শিক্ষাৰ প্ৰকৃতি:

শিক্ষাৰ প্ৰকৃতিও আলোচনা কৰাৰ যোগ্য। শিক্ষাৰ প্ৰকৃতিৰ কিছুমান মুখ্য বৈশিষ্ট্য তলত উল্লেখ কৰা হৈছে:

1. গৰ্ভধাৰণ: শিক্ষা হৈছে এক গোটেই জীৱন আৰু ই এক নিৰন্তৰ প্ৰক্ৰিয়া। যিকোনো স্তৰৰ শিক্ষা ব্যক্তিয়ে ল'ব পাৰে। 2. প্ৰকৃতিৰ অন্তৰ্ভুক্তি: শিক্ষা পৃথিৱীৰ সমল, অভিজ্ঞতা আৰু প্ৰাকৃতিক আৰু সামাজিক সত্তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল। ই সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক পৰিৱেশৰ সৈতে জড়িত। 3. বিভিন্ন মাধ্যম: শিক্ষা বিভিন্ন মাধ্যমৰ জৰিয়তে কৰা হয়, যেনে পাঠ্যপুথি, বক্তৃতা, কৰ্মশালা, অভিজ্ঞতা, আৰু অনলাইন প্লেটফৰ্ম। 4. সামাজিক দায়বদ্ধতা: শিক্ষাই ব্যক্তিজনৰ নৈতিক, সামাজিক আৰু পেছাদাৰী দায়বদ্ধতা শক্তিশালী কৰে। ই সমাজৰ প্ৰয়োজনীয়তা আৰু নিৰ্মাণ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰে। 5. সৃজনশীলতা: শিক্ষাই সৃষ্টিশীল চিন্তা আৰু পদক্ষেপ বিকশিত কৰে, যাতে শিক্ষাৰ্থীসকলে নতুন ধাৰণা আৰু সমাধান সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হয়।

গোট আৰু সহযোগিতামূলক: শিক্ষা হৈছে এক সহযোগিতামূলক প্ৰক্ৰিয়া, য'ত শিক্ষক আৰু শিক্ষাৰ্থীৰ মাজত সমন্বয় আৰু সহযোগিতাৰ জৰিয়তে জ্ঞান আৰু অভিজ্ঞতাৰ আদান-প্ৰদান কৰা হয়।