শংকৰোত্তৰ যুগত ভট্টদেৱৰ গদ্যৰ বাহিৰে নতুন সাহিত্যিক ৰূপৰ সৃষ্টি হৈছিল। সেইবোৰ কি কি?

শংকৰৰ পিছৰ কালত ভট্টদেৱৰ গদ্যৰ বাহিৰেও অসমীয়া সাহিত্যৰ বিভিন্ন নতুন সাহিত্যিক ৰূপৰ উন্মেষ ঘটিছিল। এই যুগত একে সময়তে ধৰ্মীয়, সামাজিক আৰু সাংস্কৃতিক চিন্তাধাৰাত নতুনত্বৰ আৱিষ্কাৰ হৈছিল।

১.কবিতা: এই যুগত কবিতাই এক বিশেষ স্থান দখল কৰিছিল। কবিসকলে কৃষ্ণৰ পূজা আৰু ভক্তিৰ অনুভূতিত মগ্ন হৈ থাকে। নামকব্য, গীত আৰু অন্যান্য কবিতা মাধৱদেৱ আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকলে ৰচনা কৰিছে।

২.নাটক: নাট্য সাহিত্যই এক নতুন দিশত আগবাঢ়িছে। শংকৰদেৱৰ নাটকত আধ্যাত্মিক আৰু নৈতিক বিষয়বস্তুৰ প্ৰতিফলন ঘটিছে। নাটকৰ বৈশিষ্ট্যৰ নতুনত্ব আৰু বৈচিত্ৰ্য।

৩/গীতঃ নাম-গীত আৰু কীৰ্তনৰ ৰূপত বিশেষ সৃষ্টিশীলতা আছে। শংকৰদেৱৰ শিষ্যসকলে বহু গীতৰ ৰচনা কৰিছিল, যিবোৰ লোক সংস্কৃতিৰ অংগ হৈ পৰিছিল।

৪/ গদ্য সাহিত্য: ভট্টদেৱৰ গদ্যৰ পৰা অনুপ্ৰাণিত হৈ এক নতুন ধৰণৰ গদ্য সাহিত্যৰ উন্মেষ ঘটিল। ইয়াত আধ্যাত্মিক চিন্তা আৰু সামাজিক বিষয়ৰ বিশ্লেষণ অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে।

৫/ শিক্ষা আৰু প্ৰবন্ধ: এই সময়ছোৱাত ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক প্ৰবন্ধ আৰু শিক্ষামূলক কাম-কাজ বৃদ্ধি পালে। শংকৰদেৱৰ চিন্তা-চৰ্চা, সামাজিক সমস্যা, আধ্যাত্মিকতাৰ বিশ্লেষণৰ ওপৰত সাহিত্য ৰচনা কৰা হৈছে।

শংকৰাৰ পিছৰ যুগত এই নতুন সাহিত্যৰ ৰূপবোৰে অসমীয়া সাহিত্যক এক নতুন দিশ আৰু গুণেৰে আগুৱাই লৈ গৈছিল।