অসমত ১৮৫৭-৫৮ চনৰ বিদ্ৰোহ ব্যর্থ হোৱাৰ কাৰণসমূহ হৈছে:
অসংগঠিততা: বিদ্ৰোহীসকলৰ মাজত সংগঠনৰ অভাৱ আছিল, যাৰ বাবে তেওঁলোকে একত্ৰিতভাৱে কাৰ্য্য কৰিবলৈ সক্ষম নহ’ল।
সামৰিক শক্তিৰ অভাৱ: বিদ্ৰোহীসকলৰ সামৰিক শক্তি যথেষ্ট সজাগ আৰু সংগঠিত ব্ৰিটিছ সেনাৰ বিপৰীতে সীমিত আছিল।
লোকসকলৰ সমৰ্থনৰ অভাৱ: বিদ্ৰোহৰ বাবে সমগ্ৰ জনগণের সমৰ্থন লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা নাই, বিশেষকৈ গৱৰ্ণমেন্টৰ দ্বাৰা দমন-পীড়নৰ পৰা কিছু অংশৰ জনতা আতঙ্কিত হৈছিল।
ব্ৰিটিছৰ কৌশল: ব্ৰিটিছ শাসন ব্যৱস্থাৰ কৌশলগত পদক্ষেপ আৰু পুলিচৰ সহায়ত বিদ্ৰোহীসকলক দমন কৰাৰ বাবে তৎক্ষণাত ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিছিল।
আন্তৰিক দ্বন্দ্ব: বিদ্ৰোহীসকলৰ মাজত আন্তৰিক দ্বন্দ্ব আৰু স্বার্থৰ সংঘাত বিদ্ৰোহক অধিক শক্তিহীন কৰিছিল। এই সকলো কাৰণ মিলি অসমত ১৮৫৭-৫৮ চনৰ বিদ্ৰোহৰ ব্যর্থতাক সূচিত কৰে।