পুৰণি অসমৰ মাৰ্গিয়া শৈলী অসমৰ অন্যতম পৰম্পৰাগত শৈলী। এই শৈলী মূলতঃ ধৰ্মীয় আৰু আধ্যাত্মিক গুণসমূহ সংৰক্ষণৰ উদ্দেশ্যে বিকশিত কৰা হৈছে। মাৰ্গিয়া শৈলীৰ বিশেষত্ব হ’ল ইয়াত গীত, নৃত্য আৰু নাটকীয়তাৰ সমন্বয়।
মাৰ্জিয়ান শৈলীৰ অন্যতম চিহ্ন হ’ল ইয়াৰ পাণ্ডিত্য আৰু সূক্ষ্মতা। ইয়াৰ গীতৰ কথা সাধাৰণতে ভক্তি, প্ৰেম আৰু ধৰ্মীয় অনুভূতিৰ ওপৰত আধাৰিত। নৃত্য কৰাৰ সময়ত একাগ্ৰতা আৰু ধৰ্মীয় অভিজ্ঞতা প্ৰতিফলিত হয়। বিশেষকৈ আধ্যাত্মিক অনুষ্ঠান আৰু মন্দিৰৰ প্ৰেক্ষাপটত এই শৈলী ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
মাৰ্গিয়া শৈলীৰ ইতিহাস প্ৰাচীন আৰু ইয়াৰ পৰম্পৰা বৌদ্ধ আৰু হিন্দু ধৰ্মৰ সৈতে জড়িত। তদুপৰি স্থানীয় লোকশিল্পৰ প্ৰভাৱ অসমীয়া সংস্কৃতিৰ গঠনৰ লগতে মাৰ্গিয়া শৈলীৰ।
মাৰ্জিয়ান শৈলীৰ বিকাশ আৰু সংৰক্ষণৰ বাবে বিভিন্ন সাংস্কৃতিক সংগঠন আৰু পদক্ষেপ চলি আছে, যিয়ে এই ধন পৌৰাণিক ঐতিহ্য আৰু সংস্কৃতিৰ নতুন প্ৰজন্মলৈ আগবঢ়াই লৈ গৈছে।