ক্লাছিকেল নৃত্য বোলে নিৰ্দিষ্ট শাস্ত্ৰ আৰু পৰম্পৰাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঠিত নৃত্যক বুজায়। ইয়াত বিশেষকৈ নৃত্যৰ বিভিন্ন শৈলী আৰু নিয়ম, আচাৰ-ব্যৱহাৰ আৰু ভংগীমা অনুসৰণ কৰা হয়। ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ কিছুমান প্ৰধান শৈলী হ’ল-
১.কঠাকালী:কেৰলৰ পৰম্পৰাগত নৃত্য। ২) ভাৰত্নট্যম: তামিলনাডুৰ প্ৰধান নৃত্য প্ৰকাৰ। ৩/ কুজিনপুৰ: দক্ষিণ ভাৰতৰ এক পৰম্পৰাগত নৃত্য। ৪/ মণিপুৰী: মণিপুৰৰ সংস্কৃতিৰ লগত জড়িত। ৫/ অৰিশি: ওড়িশাৰ পৰম্পৰাগত নৃত্য।
শাস্ত্ৰীয় নৃত্যৰ মূল উদ্দেশ্য হৈছে সাহিত্য, সংগীত, ধৰ্মীয় জ্ঞানক একেলগে মিলাই দিয়া। প্ৰতিটো খোজ আৰু ইংগিতৰ ইয়াত এক বিশেষ অৰ্থ আছে।