April 10, 2025, 1:36 p.m.
সত্ৰীয়া নৃত্য হৈছে অসমৰ এক পৰম্পৰাগত নৃত্য, যিটো মূলতঃ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু শংকৰদেৱৰ সৃষ্টিৰ লগত জড়িত। সত্ৰৰ পৰম্পৰাগত অনুষ্ঠানত একান্তভাৱে পৰিবেশন কৰা এই নৃত্য আধ্যাত্মিক আৰু সামাজিক দিশত গুৰুত্বপূৰ্ণ।
সত্ৰীয়া নৃত্যৰ কিছুমান বৈশিষ্ট্যঃ
নৃত্যৰ ৰূপঃ সত্ৰীয়া নৃত্যত মূলতঃ চাৰি, মহাৰাজ আৰু বিষেশ পাত্ৰ আদি ৰূপ দেখা যায়। ইয়াত মূৰ্খামি আৰু ভক্তিৰ প্ৰকাশ প্ৰধান।
সংগীত আৰু বাদ্যযন্ত্ৰঃ এই নৃত্য সাধাৰণতে নাৰী আৰু গোপালকীৰ্তনৰ সংগীতৰ লগত জড়িত। বিভিন্ন বাদ্যযন্ত্ৰ, যেনে খোলা, বেত, মৃদংগম আদি ব্যৱহাৰ কৰা হয়।
সাজ-পোছাক: নৃত্যশিল্পীসকলে পৰম্পৰাগত সাজ-পোছাকৰ পৰা তৈয়াৰী সাজ-পোছাক পিন্ধে, যাৰ ফলত এই নৃত্যটো অধিক আকৰ্ষণীয় আৰু প্ৰতিভাশালী হৈ পৰে।
আধ্যাত্মিক উদ্দেশ্যঃ সত্ৰীয়া নৃত্যৰ মূল উদ্দেশ্য হৈছে ধৰ্মীয় আৰু আধ্যাত্মিক অনুভূতি প্ৰদান কৰা। ইয়াৰ জৰিয়তে ভক্তি, প্ৰেম আৰু সৃষ্টিৰ গীত গোৱা হয়।
বিভিন্ন ৰূপঃ সত্ৰীয়া নৃত্যৰ বিভিন্ন ৰূপ আৰু শৈলী আছে, যেনে ‘কুহুক’ আৰু ‘কাঞ্চোৰী’।
স্থানীয় সমাজ জীৱনত এক অনন্য স্থান দখল কৰা সত্ৰীয়া নৃত্য অসমৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ সাংস্কৃতিক পৰম্পৰা।