(১) ১৯৮৬ চনৰ ভিতৰত ২০% নিম্ন মাধ্যমিক স্তৰৰ আৰু ৫০% দশম শ্রেণীৰ ওপৰৰ শিক্ষার্থীক বৃত্তিমূলক শিক্ষাৰ অংশকালীন বা পূর্ণকালীন পাঠ্যক্রমত অন্তর্ভুক্ত কৰিব লাগে।
(২) বিদ্যালয়সমূহত শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ সময়লৈ ব্যৱসায়িক শিক্ষাৰ পাঠ্যক্রম চলাব লাগে যাতে পৰৱৰ্তী পৰ্যায়ত মেধা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে উচ্চ পর্যায়ৰ ব্যৱসায়িক শিক্ষা লাভ কৰিব পাৰে।
(৩) ভাৰতীয় ঔদ্যোগিক প্রশিক্ষণ প্রতিষ্ঠানবোৰত (IIT) সা-সুবিধা বৃদ্ধি কৰিব লাগিব আৰু চতুর্থ পৰিকল্পনাৰ সময়ত ১৪ বছৰৰ শিক্ষার্থীক এই প্রতিষ্ঠানত প্ৰৱেশ কৰিব দিব লাগে।
(৪) জুনিয়ৰ টেকনিকেল স্কুলবোৰক টেকনিকেল হাইস্কুল নাম দি পূৰ্ণ পৰ্যায়ৰ পাঠ্যক্ৰমৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।
(৫) ভাৰতীয় প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্রতিষ্ঠান আৰু টেক নিকেল স্কুল-সমূহত উৎপাদনমুখী প্রশিক্ষণ দিব লাগিব।
(৫) টেকনিকেলসমূহৰ দশম শ্রেণীৰ তলৰ শ্ৰেণীত নামভৰ্তিৰ সুবিধা দি নিপুণ কর্মীক প্রশিক্ষণ দিব লাগিব।